Gustaph

Toen Gustaph op 14 januari 2023 te horen kreeg dat hij België mag vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival in Liverpool, stond de verbazing op zijn gezicht te lezen. Nee, de 42-jarige songschrijver, producer en lichtjes fenomenale zanger had het écht niet verwacht.

Niet dat Gustaph (né Stef Caers) al niet eerder in de belangstelling stond. Op zijn achttiende tekende hij zijn eerste platencontract – de muzikant ging toen nog door het leven als Steffen – en hij parkeerde gelijk ook zijn eerste single ‘Gonna Lose You’ in de hitlijsten. Meer nog: Steffen kreeg dat jaar de Radio 2 Zomerhit voor beste debuut. 

Niet lang daarna trok hij echter de stekker uit zijn vroege popcarrière om zich toe te leggen op zijn muziekstudies aan het KASK in Gent. Enerzijds was de songschrijver en producerniet onverdeeld gelukkig met de richting die zijn label hem uitduwde, anderzijds had de zanger het er moeilijk mee dat hem werd gevraagd om vooral niet over zijn geaardheid te praten. Gelukkig nam dat allemaal niet weg dat hij ook na zijn studies in de muziekindustrie bleef rondhangen. Hij werd een veelgevraagde sessiemuzikant, kwam aan de bak bij Moiano, het soulproject van Peter Lesage, en ging met Zap Mama, Natalia en The Pointer Sisters op tournee als backing vocalist.

Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en vijftien jaar geleden zocht Gustaph – naar zijn oom Gustaaf – dan toch weer zelf de spotlights op. Hij bracht de synth-heavy single‘Jaded’ uit en tekende met Lady Linn in de Radio 1 Sessies voor een ontvlambare versie van de 90s clubhit ‘Feel What You Want’ van Kristine W. Met de notoire house-dj Red D achter de decks en opnieuw Lady Linn aan zijn zijde speelde Gustaph daarnaast ook op onder meer Tomorrowland. En het is na één van die aanstekelijke housesets dat Andy Butler, het brein achter de Amerikaanse discosensatie Hercules and Love Affair, zijn naamkaartje vroeg.

Butler verwierf wereldfaam met de single ‘Blind’, een samenwerking met Anohni, en ook de daaropvolgende albums van Hercules and Love Affair deden het erg goed. In 2012 was de producer echter op zoek naar zowel een nieuw geluid als een nieuwe zanger, en zo kwam hij bij Gustaph terecht. De twee zouden uiteindelijk zes jaar lang de wereld rondreizen – van kleine clubs in Tokio en Berlijn tot grote festivalpodia in Londen en San Francisco – en ze maakten ook twee albums samen: The Feast of the Broken Heart en Omnion. Beide platenwerden door Pitchfork en The Guardian bedolven onder de superlatieven – om maar twee doorgaans kritische publicaties te noemen – en in The New York Times had Butler op zijn beurt niets dan lof over Gustaph. Het leidde ertoe dat al snel ook andere elektronica-acts,zoals Moonlight Matters en Mumbai Science, bij de zanger kwamen aankloppen.

In 2018 vond Gustaph, die intussen ook les was beginnen geven aan de popopleidingen van PXL-Music (Hasselt) en KASK (Gent), dat het tijd werd om nog maar eens een andere richting in te slaan. Het was ook in dat jaar dat hij zijn eerste Eurovisiesongfestivalervaring opdeed als achtergrondzanger van Sennek. Twee jaar en een pandemie later zou Gustaph daar nog een vervolg aan breien als achtergrondzanger van Hooverphonic. En dit jaar zijn dus eindelijk weer – 23 jaar na zijn eerste single en vijf jaar na zijn vertrek bij Hercules and Love Affair – alle camera’s op hem gericht.

Pas in mei weten we op welke plaats zijn verleidelijk house anthem ‘Because of You’ eindigt in Liverpool. Maar nu al is duidelijk dat Gustaph nog lang niet is uitgezongen. Letterlijk en figuurlijk.